Предлог продолжение за Качора

Македонско-шпанска серија во неограничен број на епизоди
Локација: Мадрид и Лазарополе

Епизода 1

“Ох, моја љубена... Се ќе беше поинаку да не беше оној мојот брат близнак” - рече Емануел и погледна кон прозорецот. “Но, јас знам дека тој не е злобен човек. Некој друг стои позади ова!”
“Емануел... Мој најмил.... Јас разбирам дека тој е твој брат и дека не можеш да прифатиш дека Родригез би направил такво нешто, но јас навистина не можам да поврзам некој друг со настаниве... Не гледам кој друг би можел да ги украде бебињата!” - со солзи во очите извика Клаудија.
“Клаудија... Тоа не личи на брат ми... Еве, дури и да ги украл, тој никогаш не би ги повредил!” - убедуваше Емануел. “Да ги заколеш, разбирам. Ама откако ќе ги убиеш, да ги посолиш и да ги врзеш на јаже на таван како шунки, за подоцна да вршиш нужда над нив, тоа е веќе премногу! Не личи тоа на Родригез!”
“Не можеш со сигурност да тврдиш. Родригез многу се промени откако раскинавте” - сега веќе посмирено рече Клаудија.
“Не би рекол дека е така... Сепак, тој ја прекина врската со мене. По негова желба беше. Едноставно, љубел друг. Ми се случи истото што ти се случи тебе со татко ти.” - со жалење констатираше Емануел.
“Ех, Емануел... Тоа со татко ми беше детска љубов. Јас тогаш имав 9 години, а тој 45. Едноставно, разликата во годините си го направи своето. Друго, тато тогаш беше женско, и некако поинаку размислуваше. Многу се промени после операцијата.”
“Секако дека се промени после операцијата Клаудија. Но, операција за промена на полот не може да ти ја промени душата” - рече Емануел.
“Како и да е, важно е дека сега сме јас и ти заедно и дека ни е најпрекрасно на светот.” - со олеснување додаде Клаудија.
“Да, најмила... Само тоа ми е важно во моментот. Понекогаш посакувам да сме само јас и ти на светов. Да нема други луѓе да ни сметаат” - воздивна Емануел стискајќи и ја раката. “Единствено во кого што имам доверба во моментот сте ти и сестра ми.... Помалата... И нејзиниот вереник.... Татко ми... Не се вели за бадијала дека фамилијата е нешто најсвето на светот”
“Така е, Емануел. И јас имам доверба само во тебе и во дада. И на тато му верувам, само што на моменти не се согласуваме” - рече Клаудија обвиткувајќи ги рацете околу Емануел.
“Ох, Клаудија! Толку те љубам што не можам да ти кажам со зборови” - рече Емануел, силно притискајќи ги своите усно до Клаудиините.
“И јас те сакам... Бато.”
“И јас тебе...” - низ воздишка рече Емануел. “Мамо.

Крај на првата епизода

=============================================================
Во наредната епизода: На Емануел на сон му доаѓа видовит старец кој што му кажува дека тој е всушност посвоен, дека има брат близнак ама бебињата ги смениле при породување, брат му близнак не му е веќе брат туку сестра поради промена на полот, мајка му го изневерила со германски овчар, додека пак самиот Емануел, лудо се вљубил во столна лампа.
=============================================================


ВТОРА ЕПИЗОДА

Амнезија
“Каде сум?” - рече Емануел. Иако му требаше малку време за да свати дека се наоѓа во болница, праша повторно “Некој нека ми каже каде сум?” - повтори Емануел сега веќе нервозно.
“Докторе! Се разбуди!” - извика сестрата. “Докторе!”
“Се е во ред, смирете се” - се обиде да ја смири ситуацијата докторот. “Се е во ред, вие сте во болница” - рече смирувачки докторот.
“Тоа и сам можам да го сватам” - рече Емануел гледајќи држејќи се за главата. “Кој датум е денес? Колку време сум тука?” - запраша Емануел
“Тука сте... Па, како да ви кажеме...” - погледна докторот во сестрата.
“Господине Емануел Родригез Родригез Едуард Емануел” - се вмеша сестрата. “Тука сте...” - сестрата застана со зборувањето како да бараше потврда од докторот.
“Господине Емануел” - рече докторот. “Ве молам смирете се и ислушајте ме. Имавте амнезија, господине Емануел. А тука сте...”
“Кој е Емануел?” - го прекина Емануел гледајќи кон докторот
“Тоа јас не би можел да ви кажам” - рече докторот. “Имав амнезија”
“Ниту пак јас” - се уфрли сестрата. “И јас имав амнезија”
“Па добро, има ли некој здрав во болницава!?” - праша Емануел
“Нема.” - рече докторот - “Инаку немаше да биде болница”
“Нема” - рече сестрата која што поради својата амнезија веднаш заборави дека докторот тукушто го кажа истото
“А ќе ми каже ли некој барем зошто сум тука?” - запраша Емануел
“И тоа го заборавив” - рече докторот “Но за среќа, имаме запишано”
“Оф леле...Не знаеме зошто сте овде!” - рече сестрата “Но имаме запишано!” - повторно рече сестрата заборавајќи дека докторот само што го кажа истото.
“Зошто сум тука?” - повторно запраша Емануел
“Веднаш, господине Емануел. Само да проверам во записникот” - рече докторот. “Само еден момент”
“Веднаш, господине Емануел. Само да проверам во записникот” - повторно рече сестрата поради здравствени причини “Само еден момент”
“Што се случува со сите вас!” - извика Емануел - “Толку ли е тешко да ми одговорите на толку едноставно прашање?!”
“Веднаш... Еве.. Тука е запишано... Господине Емануел... Господине Емануел! Вие сте овде цели 9 години!” - извика докторот видно изненаден
“9 години!” - извика Емануел. “Но, тоа... Тоа не е можно!”
“Па така е запишано” - рече докторот
“Па така е запишано” - рече сестрата
“Што е така запишано?” - праша Емануел
“Па тоа дека сте тука 9 години” - рече докторот
“Па тоа дека сте тука 9 години” - рече сестрата
“Кој е тука 9 години?” - запраша Емануел
“Вие. Емануел.” - рече докторот
“Вие. Емануел.” - рече сестрата
“Кој е Емануел?” - запраша Емануел кој поради амнезијата си го заборави името
“Па Вие” - рече докторот
“Најверојатно” - рече сестрата

Настана тишина.

“Дали имате тука телефон?” - праша Емануел “Би сакал да се јавам на едно место, но ќе морате да ми го најдете вие бројот затоа што јас не можам да се сетам”

***********************************************

“Клаудија!” - извика Гонзалез. “Тој се разбудил!”
“Оф, мој најмил. Конечно се разбуди...Каде е? Дали ќе можам да го видам? Но дали ќе го препознаам. Многу малку се сеќавам на него по мојата амнезија” - рече Клаудија
“Љубовта на животот не се заборава туку-така” - рече Гонзалез. “Ќе се сетите госпоѓа Клаудија. Тврдам од сопствено искуство. Јас по мојата амнезија веднаш се сетив на Есмералда. Подоцна дознав дека мојот брат близнак намерно сакаше да ми ја подметне сестрата близначка на Есмералда но тоа е долга приказна” - тажно заклучи Гонзалез
“Ох, Гонзалез.. Се ми е измешано... Проклета амнезија.” - рече Клаудија. “Но сепак би сакала да го видам. Многу работи сакам да му кажам. Сакам да свати дека не сум како мојата сестра близначка. Мора да заборави на неа, зошто и таа веќе има заборавено на него. Не заради друго, имаше амнезија.”
“За кого зборувате, госпоѓо Клаудија“ - праша Гонзалез
“Како за кого, па за Емануел“ - изненадено рече Клаудија “Толку ли не се сеќавате, Родригез, само што го спомнавме?“
“Ах, да. Проклета амнезија...“ - рече Родригез
“Амнезија? Каква амнезија?“ - рече Клаудија

КРАЈ НА ВТОРАТА ЕПИЗОДА