Собрани Дела

Mome vito

Da bi imal malu testo,
Bi ti dal i tebe, smesto.
Da bi imal malu urdiche,
Bi ti dal i tebe, moe kakiche.
Da bi imal malu susam vo zrno,
Bi ti go dal siot, moja srno.
Ami ne zato shto saka se so tebe da dela,
il zato da bi bila sita,
am bi ti dal da mi naprajsh malu pita.

Od Peshtani do Kurajca,
Od Mesheishta pa se do Kosel,
Za pita sekoj voda ti nosel.

Bi ti dal i edno vangliche,
i edno ne bash malo sito,
kje istaish i edno prestilche,
ej bre mome vito.

Da istaish pomegju noze vanglichka,
A na gradine prestilka,
so zadniko da seish zhito,
Ej bre mome vito.

Umot mi go zede,more,
Za ta pita site zboret.

Od Peshtani do Kurajca,
Od Mesheishta pa se do Kosel,
Za pita sekoj voda ti nosel.

Ahritskono ezero

do kaj shto mi gledat okono si dolgo,
Do kaj shto mi ojt pogledon si dlaboko,
Do kaj shto mi mislit mozokon si bistro,
Ej mor ezero ahritsko.

Eno onamu dva galeba kaj letat,
tam podolu pastrmka se mrestit,
ugore vrapci letet,
dole lugje se kapet,
I na site Im e ubo shto si bistro,
Dej gidi ezero ahritsko



Какичено Раснит

Какичено раснит,
се истават смело од земјана,
погледвит нервозно кон сонцено
и велит:

Кај ојш мор кај ојш Сончко,
палав низаеден?
Не се смеј ќе те опра,
светлинана ќе ти ја сопра!
Ќе те иставам од небоно веќе да не греиш,
не туку ми се смеиш.

Авазмажи малу место за облакон весел,
да иставит малку појќе дожд.
Не туку ми свети сиот,
не биди лиот.
Цела природа те молет,
да ни пуштиш малу пролет.

Сончко се подзамисли малу,
со носо одмавна луто,
и на какичено му се обрати круто:

Кај ојш бе, кај ојш лиот,
што туку ми се контиш сиот?
Сега ќе ти пушта малу ултравиолетов сноп,
ќе те оштета мор, ќе те прата в гроб!

Сончко се вцрви сиот
во лицено се вџаши,
истаде сноп јак,
какичено го спраши.

Марјан, Јули 2004, Ахрид